kəsmə

1.

1. «Kəsmək»dən f. is. <Cahangir ağa:> Pəricahan, atanın bizim tərəfə gəlməyinə ümidim yoxdur, çünki həmişə buyurmada, vurmada, kəsmədə ömür sürmüş. S. S. A.. Kəsmə əlifba – tədris məqsədi ilə müxtəlif formalarda kəsilmək üçün düzəldilmiş əlifbadan ibarət əyani vasitə. Bəzi məktəblərimizdə uşaqlar hərfi tanıya bilmir, kəsmə əlifba üzərində işləmirlər. M. İ.. Kəsmə yol (cığır) – kəsə yol, yaxın yol, ən qısa yol. Nəbi atını minib başqa kəsmə yollarla özünü yoldaşlarına yetirir. «Qaçaq Nəbi». <Dursun:> Bu yolların qurdu deyilmiyəm? Kəsmə cığır ilə gedərəm! – dedi. A. Ş.. <İkinci işçi:> Gəl buradan kəsmə yol ilə gedək, evə tez yetişərik. S. Rəh..

2. Sif. mənasında. Kəsilmiş, kəsik. Göstərdilər Xaqana; Kəsmə telli bir qızı. Ə. C..

2.

bax kəsməşikəstə. İndi bir kəsmə hava çalın. Ç..

3.

is. Alçaq növlü xırda düyü. // Xırda dənli yarma, yarma ovuntusu.